به گزارش همشهری آنلاین حواشی مارادونا و فرزندانش به قدری در رسانه های دنیا بازتاب داشت که در یکی دو سه دهه پایانی عمر مارادونا کمتر کسی سراغ برادران دیه گو را می گرفت. این در حالی است که دو برادر دیه گوتلاش زیادی کردند تا فوتبالیست های مطرحی شوند. اما هم هوگو و هم رائول می دانستند که فاصله ای نجومی با دیه گو دارند. با این حال دو برادر کاپیتان سابق تیم ملی آرژانتین فوتبال حرفه ای را پیگیری کردند و هوگو حتی به سری آ ایتالیا و اسکولی هم منتقل شد. این در حالی بود که او قرار بود با اصرار مارادونا به مدیران ناپولی هم تیمی دیه گو در این تیم شود.اما محدودیت جذب بازیکن خارجی باعث شد در نهایت هوگو راهی تیم دیگری شود.
دیگو رویای هم تیمی شدن با برادرش را داشت اما غیر از دو بازی دوستانه، این رویا هرگز محقق نشد. اولین دیدار دوستانه آخر دسامبر ۱۹۸۶ در گرانادای اسپانیا برگزار شد. سه برادر مارادونا با پیراهن گرانادا مقابل مالموی سوئد که تحت هدایت روی هاجسون بود، بازی کردند. این دیدار به خاطر این برگزار شد که دیگو مارادونا می خواست برادرش رائول از بوکاجونیورز به طور دائمی به گرانادا بپیوندد و به همین علت چنین بازی دوستانه ای برگزار شد. در این بازی، هوگو با پیراهن شماره ۸، دیگو با پیراهن شماره ۹ و رائول با پیراهن شماره ۱۰ بازی کردند. در زمین، سوئدی ها دو بار پیش افتادند اما روی گل رائول مارادونا روی پاس زیبای دیگو و البته یک ضربه آزاد از سوی خود دیگو، بازی ۲-۲ شد و سپس، گرانادا گل سوم را زد تا برادران مارادونا، پیروز این دیدار شوند.
بازی دوستانه بعدی در می ۱۹۸۹ برگزار شد؛ سه برادر مارادونا با پیراهن تیم ملی آرژانتین مقابل تیم ملی ایتالیا قرار گرفتند تا عواید این بازی به مراکز خیریه ایتالیا و بیمارستان کودکان بوینس آیرس برسد.
نظر شما